Mooyman interview...

[Harro]

On a Dutch forum somebody posted an interview with Gerardus Mooyman from REVU magazine (1969). I tried to make an English translation which I hope makes sense.



Gerardus Mooyman wil zijn verleden als oud SS-er niet doodzwijgen. De door de nazi's hooggeprezen held van het oostfront denkt nu met afgrijzen terug aan zijn voos gebleken idealisme.

Gerardus Mooyman does not want to ignore his SS past. Highly praised by the Nazis as a hero of the Eastern Front, he now looks back on his rotten ideology with horror.

,,Ik beschouw alles wat ik in de Duitse tijd heb meegemaakt, als een grote persoonlijke tragedie. Als jeugdig nationaal-socialist en fanatiek vechter voor dit ideaal ben ik later tot de conclusie gekomen dat ik gestreden en geleden heb voor een misdadige zaak. Nog steeds ril ik bij de gedachte aan het onvoorstelbare leed dat de nazi's aan honderdduizenden joden en landgenoten hebben toegebracht, misdaden waarvoor is als militair collaborateur bij de waffen SS in zeker opzicht medeverantwoordelijk ben. Heel wat oude frontsoldaten die dit lezen, zullen deze uitspraak van mij niet hebben verwacht, maar ik voel mij een bedrogen idealist, een slachtoffer van het nationaal-socialisme.''

“I look at everything I have been through as a big personal tragedy. As a youthful national-socialist and fanatical warrior for this ideal I later came to the conclusion that I fought and suffered for a criminal cause. I still shiver when I think about the unimaginable grief the Nazis did to hundred thousands of Jews and fellow countrymen, crimes for which I, as a military collaborator, am in a way jointly responsible. Quite a few veterans who read this will not expect this enunciation from me, but I consider myself a deceived idealist, a victim of national-socialism.

Het zijn de (oprechte) woorden van een man die begin 1943 als negentienjarige vrijwilliger bij de SS dertien Russische tanks vernietigde en als beloning voor zijn heldhaftige optreden door Hilter wereld onderscheiden met het ridderkruis van het ijzeren kruis: de nu vierenveertig jarige Gerardus Mooyman uit Hoogkerk. Gerardus Mooyman was de eerste ,,Germaanse Vrijwilliger'' die deze hoge nazi-onderscheiding ontving. zijn heldenepos verscheen in alle dag- en weekbladen van de bezette landen, hij werd gefeliciteerd door Himmler, Seyess-In-quart, Mussert en andere nazi-bonzen en moest als paradepaard tientallen malen op draven op recepties feesten en parades.

Those are the (genuine) words of a man who, as a nineteen-year-old volunteer in the SS, destroyed thirteen Russian tank in 1943, and, as a reward for his heroic actions, was awarded the Knights Cross to the Iron Cross by Hitler: the now forty-four-year-old Gerardus Mooyman from Hoogkerk. Gerardus Mooyman was the first “Germanic volunteer” who received this high Nazi-award. His epic story was published in all newspapers and magazines in the occupied countries, he was congratulated by Himmler and, like a show-piece, he had to show up at dozens of receptions, parties and parades.

Himmler bezorgde hem een officiersopleiding waarvoor hij met lof slaagde, als luitenant werd hij in maart 1946 gearresteerd in Bodegraven. In 1947 verscheen Gerardus Mooyman voor het bijzonder gerechtshof te 's-Gravenhage, waar hij als militiar collaborateur na een aanvankelijke eis van acht jaar werd veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf. Drie jaar later was hij echter al op vrije voeten. Hij vestigde zich in de Groningse gemeente Hoogkerk. Nu is hij eigenaar van een bloeiende behangersfirma, vader van een Groningse hbs studerende dochter en ondermeer secretaris van zijn voetbalvereniging Hoogkerk.
Hoogkerk heeft hem zijn jeugdige misstap volledig vergeven en behandelt hem al jarenlang als gerespecteerd burger.

As a lieutenant he was arrested in Bodegraven in March 1946. In 1947 Gerardus Mooyman appeared for the special court of justice in The Hague, were, after a (???) of eight years, he was sentenced to six years imprisonment. However, three years later he was a free man. He moved to Hoogkerk in the province of Groningen. Today he owns a prosperous paper-hanging business, he is father of a daughter who studies at the hbs in the city of Groningen and he is secretary of the local football club in Hoogkerk. Hoogkerk forgave him his youthful mistake and threads him as a respected citizen.

Gerardus Mooyman windt geen doekjes om zijn verleden. In zijn keurige woning aan de Prof. Dr. Polmanstraat, na achttien jaar wel wat geschrokken door de plotselinge komst van een journalist, praat hij onomwonden over zijn dwaling waarover hij vele jaren heeft gemediteerd om met zichzelf, zijn gezin en de maatschappij in het reine te komen. Hij zegt: ,, Het valt niet mee als je met volle overtuiging hebt gevochten voor een goede zaak (zo bekeek ik het destijds nu eenmaal) en als dan later blijkt dat je je capaciteiten hebt vergooid aan een misdadige kliek. Toen de feiten over concentratiekampen, gaskamers en georganiseerde jodenmoord bekend werden, ben ik er tijdenlang kapot van geweest. ik heb boeken gekocht als ,,Opmars naar de galg'' en over het proces Neurenberg. Soms lees ik erin, maar dan word ik 's nachts schreeuwend wakker.

Gerardus Mooyman makes no secret of his past. In his exquisite home in the Prof. Dr. Polmanstraat, a little shaken by the sudden arrival of a journalist, he speaks openly about his error, about which he meditated many years to put it straight for himself, his family and society. He says: “If you are convinced that you fought for a good cause (that’s how I looked at it back then) and later it turns out they you threw away your capacities for a bunch of criminals. When the facts about the concentration camps, gas chambers and organized murder of the Jews, I was devastated for a time. I bought books like “Opmars naar de galg” and about the Neuremberg trials. Sometimes I read them, but then I wake up at night screaming.

Gerardus Mooyman heeft zijn misstap nooit trachten te verbergen. ,,Talloze mensen hebben hun politieke verleden in de brandkast gestopt'' zegt hij. ,, Ik heb dat nooit kunnen doen. Je kinderen nemen je toch zoals je bent. Ik geloof niet dat een vader het aanzien van zijn kinderen verliest als hij twintig jaar geleden bijvoorbeeld een fiets heeft gestolen. Ik was niet het type verrader dat zijn medeburgers aangaf. Dat is ook voor de Nederlandse rechter gelukkig nadrukkelijk naar voren gebracht. Ik was toentertijd laaiend enthousiast, want in nazi-duitsland kon ook een jongeman zonder middelbare schoolopleiding officier worden. Als vrijwilliger kwam ik in de gelegenheid een prachtige militiare carriére op te bouwen. Tijdens de rechtszitting zei een van de rechters dat ik helaas een: ,,soldaat aan de verkeerde kant'' was geweest.''

Gerardus Mooyman never tried to hide his error. “Numerous people have put their political past in a safe”, he says. “I never could. Your children take you as you are. I do not believe that a father loses the respect of his children if he stole a bicycle twenty years ago. I was not the kind of traitor who turned in his fellow citizen. Fortunately that was also made perfectly clear in court. At the time I was very enthusiastic because in Nazi-Germany a young man without highschool education could become an officer. As a volunteer I had the opportunity to build a great military career. In court, one of the judges said that unfortunately I ad been “a soldier on the wrong side”.[/i]

Gerardus Mooyman was pas zeventien jaar toen hij zich in Duitsland als vrijwilliger melde bij de Waffen SS. Hij zegt: ,,Ik ben opgevoed in een pro-duits gezin. Vader was een kleine middenstander uit de crisisjaren, die het altijd verdraaid moeilijk heeft gehad. Het nationaal-socialisme beloofde uitkomst en daarom werd hij lid van de NSB. In deze sfeer groeide ik op, in een gezin waar voordurend in superlatieven werd gesproken over de weldaden van Hilter-Duitsland. Dat sprak mij aan. Ik was trots op de Duitse legers die de ene overwinning na de andere behaalden. Vader wilde mij in zijn melkzaak zetten, maar mijn voorkeur ging uit naar de militante geest van de bezetters. Ik was een felle en begin 1941 meldde ik mij als vrijwilliger.''
Na zijn eerste opleiding werd Gerardus Mooyman ingedeeld bij de pantserjagercompagnie van het ,,Vrijwilligerslegioen Nederland'' en naar het oostfront gestuurd. Fanatiek vocht hij voor de duitse zaak. In het Wehrmachtbericht van 13 februari 1943 werd de heldendaad die SS-man Mooyman het ,,ridderschap'' zou opleveren, met de volgende woorden in de openbaarheid gebracht: ,,Een belangrijk aandeel in het mislukken van de bolsjewistische aanval ten zuiden van het Ladogameer hadden Nederlandse vrijwilligers, die met hun pantserafweerkanonnen de flank van het bataljon beschermden, de succesrijkste tirailleur van deze sectie, met 13 stukgeschoten vechtwagens, was de SS-man Gerardus Mooyman.''

Gerardus Mooyman was only seventeen years old when he volunteered for the Waffen-SS in Germany. He says: “I was raised in a pro-German family. Father was a small retailer from the great depression who always had a very hard time. National-Socialism promised a better live and this is why he joined the NSB. I grew up in that atmosphere, in a family which only used superlatives to describe the good deeds of Hitler-Germany. It appealed to me. I was proud of the German armies which won victory after victory. Father wanted me to work in his milk business but I preferred the military spirit of the occupiers. I was fierce and early 1941 I volunteered.”
After training Gerardus Mooyman was assigned to the anti-tank company of the “Nederland” legion and send to the Eastern Front. Fanatically he fought for the for the German cause. In the Wehrmachtsbericht of February 13, 1943, the heroism which would bring SS-man Mooyman “knighthood” was disclosed: “The Dutch volunteers played a major part in the failure of the bolshevist attack south of Lake Ladoga, who protected the flank with their anti-tank guns, the most successful tirailleur of this section, with 13 destroyed armoured vehicles, was SS-man Gerardus Mooyman”.

Nu zegt de heer Mooyman hierover: ,,De meeste commandanten en medestrijders dachten dat ik een onverschrokken kerel was, maar in werkelijkheid was ik bang voor de dood. Ik had angst om te sterven en was doodsbenauwd om in Russische Krijgsgevangenschap te raken.
Bij elk huzarenstukje wist ik tevoren dat ik een behoorlijke kans van slagen had. Dat was de militair in mij. daarnaast had ik natuurlijk een grote dosis geluk. Tijdens de Russische campagne heb ik in totaal 23 tanks vernietigd, de meeste met een eenvoudige pantservuist. De duisters verhieven mij tot een soort mythe. Toen er eens 60 Russische tanks naderden en het hoofdkwartier informeerde welke maatregelen onze commandant had genomen, luidde het antwoord: ,,Ik heb Mooyman ingezet...''
Toch irriteerde het mij als de nazi's mij misbruikten als een soort reclameobject en toen de toenmalige burgemeester van Wassenaar, de block van Scheltinga, een plein naar mij wenste te noemen heb ik dit geweigerd omdat andere strijders, die in de strijd waren gesneuveld, even moedig waren als ik. Het gevecht boeide mij in die dagen vele malen meer dan alle franje eromheen.''

Today, mister Mooyman says about this: “Most commanders and comrades believed that I was a fearless guy, but in reality I was scared of death. I was afraid to die and scared to dead to become a Russian prisoner of war. With every (huzarenstuk) I knew that I had a reasonable chance to succeed. That was the soldier in me. I destroyed 23 tanks during the Russian campaign, mostly with a common Panzerfaust. The German made some sort of myth out of me. Once, when 60 Russian tanks approached and headquarters informed which measures our commander had taken, he replied: “I´ve put Mooyman on it.”
Yet it irritated me when the Nazis used me as some sort of publicity object and when the then major of Wassenaar, de Block van Scheltinga, wished to name a square after me, I refused because other warriors, who had died in battle, were just as brave as me. Battle fascinated me many times more than all the fringe that came with it.”

http://forum.wo2.nl/viewtopic.php?t=15267

[Michael Miller]

Thanks so much for posting this, Timo!

I look forward to reading it in its entirety. It really puts a human face to the man, and I am impressed with his candid and rather courageous appraisal of his early adulthood (e.g.- "I still shiver when I think about the unimaginable grief the Nazis did to hundred thousands of Jews and fellow countrymen, crimes for which I, as a military collaborator, am in a way jointly responsible"). I'd like to see this widely disseminated in order to enlighten those who brand all members of the Waffen-SS as robotic perpetrators of genocide.

Best wishes and thanks again,
~ Mike



Gerardus Leonardus Mooyman
SS-Untersturmführer d. R. der Waffen-SS


* 23.09.1923 in Apeldoorn, Province Gelderland, Netherlands.
+ 02.01.1987 in Anloo, Netherlands (of injuries sustained in an auto accident; date per John P. Moore and E. G. Krätschmer; Jost Schneider gives 21.06.1987).

NSDAP-Nr.: [Not a member]
SS-Nr.: [None - Dutch Waffen-SS volunteer; joined 26.04.1941]

Promotions:
[20.02.1943] SS-Sturmmann der Waffen-SS
ca. 1943 SS-Rottenführer der Waffen-SS
ca. 1943 SS-Unterscharführer der Waffen-SS
[Spring 1944] SS-Standartenoberjunker der Waffen-SS
21.06.1944 SS-Untersturmführer d. R. der Waffen-SS

Decorations & Awards:
20.02.1943 Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes as SS-Sturmmann and Geschützfhr. in 14.(Panzerjäger-)Kompanie / SS-Freiwilligen-Legion “Nederland”, subordinated to 170.Infanterie-Division / XXVI.Armee-Korps / 18.Armee / Heeresgruppe Nord, Northeastern Front (based on a recommendation submitted by 170.Infanterie-Division; presented by Fritz von Scholz)
10.02.1943 1939 Eisernes Kreuz I. Klasse
04.02.1943 1939 Eisernes Kreuz II. Klasse
00.00.194_ Infanterie-Sturmabzeichen in Bronze
00.00.194_ Verwundetenabzeichen, 1939 in Schwarz
ca. 1942 Medaille “Winterschlacht im Osten 1941/42”

[Daniel L]

Thanks for posting this. I was quite surprised to see the remark about 23 tanks, most of them with a Panzerfaust. We know that the thirteen tanks that he knocked out which lead to his Knight's cross was destroyed with his anti-tank gun (that is, a majority of his tanks knocked out), so then there is ten tanks left. Someone once made a psot about Mooyman being a tank destruction badge holder but no further proof of this has surfaced. Still, now we know that he qualified for some badges.

Does anyone know if Mooyman's Soldbuch surived the war?

Best regards/ Daniel

[Jan-Hendrik]

Thank you for this very interesting input regarding Mooyman !

Jan-Hendrik

[logibear64]

Thanks for the post! Fascinating read. Shame that he survived so many T-34's only to die in bad traffic!

[Edward L. Hsiao]

Gentlemen,

I'm not so sure if Mooyman was truthful about his kills over Soviet tanks by panzerfaust. He was never recommanded for the German Cross in Gold or the Oak Leaves. It's kind of questionable.

Sincerely,

Edward L. Hsiao

[bogo]

Hi Harro,
Interesting and good article abou Mooijman.
Hi Mike,
To put the discussion about M's date of death to an end:

mooijman.jpg (103.22 KiB) Viewed 3362 times

Best wishes to all,
Bogo